Een half boek over mijn weekend

Ik dacht: 'Jeej ik heb vakantie, eindelijk tijd om te bloggen!' Maar wat ik uiteindelijk doe is helemaal niet bloggen. Mijn vakantie was gewoon zo ontzettend volgepland met allemaal leuke dingen, dat ik er totaal geen tijd voor had. Maar opzich is het ook wel lekker, even een pauze van alles, ook van bloggen. Het meeste wat ik gedaan heb, staat al uitgebreid in het vorige artikel, maar afgelopen weekend stond er ook nog iets op de planning. Zoals jullie misschien wel weten doe ik mee aan het nationaal jeugddebat en dit weekend was het voorbereidingsweekend en niet zomaar één, maar ik mocht samen met nog 149 andere jongeren een weekend in een kasteel verblijven. Hoe leuk is dat? Ik heb het zo ontzettend naar mijn zin gehad. Ook al was het zaterdagochtend veel te vroeg (Ik moest om 5uur opstaan zodat ik om 10uur in Limburg kon zijn.) en had ik een heleboel stress van te voren. Wat is dat toch met mij en stress, waarom kan ik nooit eens iets ontspannen doen? Soms vraag ik me dat echt af en neem ik me voor om overal heel los mee om te gaan, maar bij het eerste de beste drukke momentje zie je mij weer helemaal paniekeren. Inclusief hoofdpijn, huilbuien, chagrijnigheid en een rug en nek die helemaal vast zitten.

Maar genoeg over stress, ik had het over het super geweldige fantastische weekend. Deze keer was het de bedoeling dat we met onze fracties voorstellen zouden maken voor in de tweede kamer. Ons onderwerp was kindermishandeling. Eerst had ik er zo mijn twijfels over, maar eenmaal aan de slag was ik zo ontzettend blij met ons onderwerp. Het is ook gewoon heel belangrijk dat deze kinderen zo goed mogelijk geholpen gaan worden en wieweet kunnen wij daar wel een stukje aan bijdragen. Hierna is er nog één voorbereidingsdag en op 14 april staan we al in de tweede kamer, zo spannend! Ik vond het zo leuk om echt mee te denken en allerlei argumenten te geven voor ons voorstel met z'n allen. De zondag moesten we ook een oefendebat houden, om alvast eens te kijken hoe het zou zijn in de tweede kamer. Het is namelijk nog best wel ingewikkeld. Iedereen heeft namelijk een andere functie en dan moet je heel goed samenwerken, anders loopt alles in de soep. Ik ben een analist, de persoon die de argumenten bedenkt. Eigenlijk ben ik daar wel heel blij mee, want uiteindelijk is dat wat ik wil. Mijn mening geven en goede argumenten bedenken voor mijn standpunt.

Uiteraard was dat niet alles. Ik heb verteld over alle 'serieuze debat dingen', maar er was nog veel meer gaande. Je bent daar niet voor niets met 150 jongeren samen, dat moet wel gezellig zijn. Ten eerste was het echt een prachtige locatie. Een kasteel met een binnenplaats, een gracht en binnen ook mooie ruimtes. Het leukste aan dit alles is eigenlijk ook wel dat je nieuwe mensen leert kennen, daarvoor deed ik mee. Ik vond het soms toch best wel moeilijk om helemaal open te zijn en uit mijn schulp te kruipen en dan baalde ik er weer van dat dat niet lukte. Maar de laatste dag, na een dagje de kat uit de boom kijken, was ik helemaal op mijn gemak. De zaterdagavond was er een heel leuk feest en natuurlijk hebben Johanna, een klasgenootje van mij, en ik heel de avond gedanst. In onze jurkjes. We hadden dit weekend eigenlijk wel heel veel geluk. De zon scheen en het was super super lekker weer. We hebben bijna de hele tijd buiten gezeten. Heerlijk! Zelfs het oefendebat hebben we in de zon gevoerd. Hmm, zoveel mogelijk vitamine D opnemen. In Limburg was het ook extra warm, want dat is natuurlijk echt in het binnenland.

De zondagmiddag rond 3uur was het weekend helaas weer voorbij.. super jammer, maar ik was toch ook wel blij dat ik naar huis kon. Wat was ik moe zeg, niet normaal. In de trein had ik af en toe toch wel moeite om mijn oogjes open te houden. Door al die drukte en sociaal zijn, was ik echt een wrak. Ik was ook pas om half8 thuis en kon niet echt meer iets doen. Eten, bijkletsen, tas uitpakken, douchen en daarna mijn bed in. Zombies hebben geen energie meer om nog iets anders te doen. Ik heb in ieder geval heel veel zin in de rest van de dagen! Nu is het weer school, helemaal niet leuk. Één weekje vakantie is veel te kort. Twee weken vakantie willen we, drie weken, vier weken, 1 maand, 2 maanden, zo lang als maar kan. Toch ben ik stiekem wel een beetje toe aan routine. Door heel het debat, de dagen met Vicky en mijn rare eet- en slaappatroon is heel mijn routine weg. Foetsie, gone. Maar ik week dat als ik morgen de schooldeuren weer binnen stap, ik weer verlang naar de vakantie zonder al die routine.