maandag 3 maart 2014

Ik sla een bladzijde van een fotoboek om

Herinneringen. Dat. Dat zijn de dingen die je het langst moet bewaren. Die je nooit moet vergeten. Altijd bij je moet dragen. De dingen waaraan je terug moet denken. Moet door kunnen bladeren. Aan kunnen raken. Als je je eerste eigen huisje hebt. Je eerst grijze haar tevoorschijn komt. En als je kleinkinderen aan komen rennen. Herinneringen moeten er altijd zijn. En hoe kun je die beter bewaren dan in de vorm van foto's? Foto's zijn iets prachtigs. Iets moois. Iets wat altijd blijft. Nu, morgen, volgend jaar. Het liefst zie ik foto's in een fotoboek. Zelf geplakt en zelf iets persoonlijks erbij geschreven. Dat is veel mooier dan al die foto's die verstoffen in je computer en waar je nooit meer aan komt. Foto's horen in een boek. Een boek wat je kunt pakken op een luie zondagmorgen of in mijn geval op een zaterdagavond waarop je opeens allerlei ideeën krijgt.

Fotografie is prachtig om te gebruiken als creatieve laadklep, maar nog mooier is fotografie die herinneringen vastlegt. Mooie gebeurtenissen die altijd moeten blijven. In je gedachten en in iets tastbaars. Een foto, in een fotoboek. Die je over 10, 20, 50 jaar nog kunt bekijken. Of voor mijn part over 83 jaar en 2 maanden. Ik begin steeds meer geprikkeld te raken door fotografie en dus dacht ik: 'Waarom pak ik mijn oude fotoboeken er niet eens bij?' Als je die foto's bekijkt merk je dat fotografie echt niet alleen maar draait om de perfecte lichtbalans, de hoek waarin de foto het mooist wordt en of de scherpte wel goed ingesteld is. Foto's gaan om de gevoelens die erbij komen kijken. En bij deze foto's kwamen er herinneringen boven. Zoals waarschijnlijk bij iedereen die zijn kinderfoto's bekijkt.


Ik vind mijn papa hier zo ontzettend schattig.


Ik met oma op de boerderij


Papa en mama <3 Ik vind dit zo'n lieve foto. Don't know why.




Wil iemand deze taart nog eens opnieuw brengen?


Mijn eerste kleuterliefde.



Zelfs toen ik klein was, hield ik al van dierenprintjes. En dan nu te bedenken dat dierenprintjassen helemaal in zijn, haha.



Een circus voorstelling op school. Ik speel hier de persoon die de paarden moet laten lopen.



Ik vind dit zo'n prachtige foto's. Heel simpel, maar prachtig. Hier worden mijn mama en ik klaargemaakt voor de bruiloft van mijn ouders. Wat is mijn mama toch mooi.



Ik als klein meisje had een balletvoorstelling.



1 opmerking:

  1. dees, nu moet je even normaal gaan doen :o ik heb daarnet zonder dat ik wist van dit bericht ook een heel verhaal over herinneringen geschreven. supermooi gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...