Omdat nietszeggend soms nodig is

Aan de ene kant schreeuwt alles in mijn hoofd: 'Desi, waar ben je in hemelsnaam mee bezig? Wat bezielt je om op dit tijdstip te schrijven. Dit be-lach-e-lijk late tijdstip.' Ik zal de tijd even weglaten om het ietsje pietsje minder erg te laten lijken. Aan de andere kant wil alles in mij eventjes iets opschrijven. Alle stemmetjes die aan het schreeuwen zijn in mijn hoofd hun verhaal laten doen. Want dat gaat nu eenmaal het beste om **** 's nachts. Maar ken je dat gevoel? Dat geweldige, voldane gevoel na een super avond en na een film waarbij af en toe de tranen naar buiten wilden stromen. Films raken me soms echt, ook al gaan ze helemaal nergens over. Eigenlijk vind ik de films die nergens over gaan het allerleukste. Don't ask me why, ik heb geen idee. Ik ben gewoon raar denk ik, ja dat is het. Ik ben raar en ik ben er trots op. Maargoed, ik had het over 'een gevoel'. 'Het gevoel' dat versterkt wordt door goede muziek. (Die op dit moment verstoord wordt door Spotify reclame. Ik zal geen scheldwoord gebruiken, maar alsjeblieft reclame ga fietsen ofzo.) Die muziek laat je dan soms eventjes helemaal wegdromen. Wegdromen naar die avond of wegdromen naar dingen die nog zullen komen. Of dingen waarvan je wilt dat ze gebeuren, maar die er niet zijn. Dromen heten die dingen. Dagdromen, maar op dit moment eigenlijk nachtdromen. Ik kan het eigenlijk niet beschrijven. Ik zit hier gewoon helemaal glimlachend, halfdansend en wegdromend in mijn bed. Ik ben helemaal niet moe en heb geen zin om te slapen.

De film die ik heb gekeken heette trouwens 'Stuck in Love' ennuh.. ja. Het was een mooie film. Ik kwam al wekenlang plaatjes tegen van Lily Collins en Logan Lerman en ik wist maar niet waar ze vandaan kwamen. Nu dus wel. Van deze film en ik snap helemaal waarom tumblr ermee volgegooid wordt. Ik heb zelf nu heel erg de neiging om hier aan mee te gaan doen. Ik zal jullie een hele samenvatting van de film besparen. Kijk hem gewoon, daar hou ik het bij.

Oja, mijn avond. Misschien moet ik daar ook nog eventjes een woordje over kwijt? Ik lag dus in mijn bed, rond 11uur (niks tegen in je bed liggen om 11uur op vrijdagavond) en ik keek een film. Totdat ik opeens een aantal jongens (onder andere mijn vriendje) onder mijn raam hoorde roepen: 'Desi, taaaaaart!' Je kent me, dat laat ik me geen twee keer zeggen. Taart betekent ook echt taart. Of suiker, energie, jamjamjam, dat kan ook. Ik ging naar buiten en van het één kwam het ander. Ik mocht eindelijk mee naar de lane, een café aan het einde van de straat. Ein-de-lijk na 1000x vragen en 1000x zeuren mocht ik mijn eerste stap zetten op deze plek. Geen idee waarom dit speciaal voor me was, maargoed. Ik kreeg er energie van. Zoveel energie dat ik mijn film nog ging afkijken. Zoveel energie dat ik nu nog aan het typen ben. Typen, terwijl mijn ogen ondertussen al bijna dichtvallen. Laat de bijna maar weg. Welterusten en sorry voor mijn nietszeggende post en de random foto's. Maar soms is het gewoon nodig. Net zoals films kijken die eigenlijk nergens over gaan. De leukste films en ook de leukste stukjes om te schrijven. 's Nachts.