Welkom thuis op het nieuwe plekje

Soms voelt alles eventjes als een grote zooi. Als een kamer die vol ligt met rommel. Kleren overal, koekverpakkingen op mijn bureau, boeken die rondslingeren op de grond en nog meer spullen die niet op de goede plek liggen. Soms komt er even zo'n orkaan die alles door de war gooit, waardoor je tijd nodig hebt om alles op te ruimen. Om na te denken en alles te overzien. Om keuzes te maken. Totdat alle dingen weer een vast plekje hebben. Weliswaar een ander plekje, waar ik langzaam aan moet gaan wennen, maar het wordt een vredig plekje. Zoals alles wel weer vredig wordt.

Soms is het niet jouw taak om op te ruimen, omdat het niet jouw rotzooi is. Niet jouw kamer met zooi. Hoe graag je ook wilt helpen en hoe graag je ook maar zelf de eindbestemming wilt kiezen. Soms moeten anderen een nieuw plekje zoeken voor de spullen. Totdat zij zelf een vredig plekje gevonden hebben. Waar iedereen om de anderen heen zich bij moeten neerleggen, ook al zijn ze het er niet mee eens. Uiteindelijk wordt het wel weer een vredig plekje. Zoals alles wel weer vredig wordt.