de betekenis

Na-een-film-gevoelens zo zal ik ze maar noemen, want elke keer gooi ik jullie weer onder met al deze gedachtes. Een tijdje geleden heb ik namelijk The Fault In Our Stars gezien en sjongejongejonge.. nu moet ik toch wel even opschrijven wat er allemaal door mijn hoofd ging. Want het was echt een explosie van gedachten. Natuurlijk was het een bedroefde boel. Als dat bij de halve wereld zo is, zal ik toch ook wel een paar traantjes moeten laten.

Maar tijdens de film kwam er wel een windvlaagje door mijn hoofd waarin een bepaald hersenspinsel zat. Ik had iets door. Er kwam iets bekend voor. Het moment dat er iemand sterft voel je pijn en verdriet, maar de pijn die je voelt als je beseft wat dood nu eigenlijk betekent, is alsof er tientallen dierbaren tegelijk doodgaan. Dit popte opeens op in mijn hoofd. Dit omschreef mijn hoeveelheid tranen tijdens de film (Toen ik besefte dat ze elkaar echt nooit meer zouden zien, kwam er een halve waterval uit mijn ogen), maar ook wat ik voelde toen een paar weken geleden mijn hondje doodging. Mijn lieve lieve lieve hondje. Op het moment dat mijn papa zei: 'Zoë is dood,' was ik verdrietig en schrok ik. Het deed pijn. Maar later op de dag en later in de tijd, was het nog veel veel erger. Als je zegt: 'Iemand is dood,' lijkt het wel alsof je niet beseft wat er gezegd wordt. Dat je niet beseft wat dood nu eigenlijk is. Dat het betekent dat die persoon niet meer verder kan leven en dat je nooit meer een moment samen zult zijn. Je nooit meer iets zal beleven samen, je elkaar nooit meer kan knuffelen en nog een heleboel 'nooits'. Er zal zoveel 'nooit' meer zijn. Dat geeft het meeste verdriet en de grootste pijn. Het beseffen van de betekenis.